Waarom slaagt de ene persoon erin abstinent te blijven na behandeling, terwijl de ander terugvalt?

Een recent onderzoek, uitgevoerd door Esther Pars en collega's, werpt nieuw licht op abstinentie en terugval na een verslavingsbehandeling. De studie onderzocht met behulp van Qualitative Comparative Analyses (QCA) welke combinaties van factoren verband houden met het behoud van abstinentie en terugval gedurende de eerste drie maanden na de behandeling. QCA combineert kwalitatieve en kwantitatieve onderzoeksmethoden en is geschikt voor onderzoek met een beperkt aantal deelnemers.

Het behoud van abstinentie bleek sterk gelinkt te zijn aan ondersteuning en dagbesteding na de behandeling, zelfs voor cliënten met sociale desintegratie en ongeacht of iemand een psychiatrische co-morbiditeit of een licht verstandelijke beperking heeft. Bovendien was voor cliënten met mildere baseline problematiek, de combinatie van kortere behandelduur, informele steun en voldoende dagbesteding na de behandeling, voldoende om abstinent te blijven. Terugval kwam vooral voor bij cliënten die naast baseline problematiek ook onvoldoende nazorg ontvingen. 

Hoewel abstinentie en terugval tegengestelde uitkomsten zijn, hebben ze elk hun eigen dynamiek. Om deze dynamiek volledig te begrijpen, is het raadzaam om ze als aparte uitkomsten te onderzoeken. Voor de klinische praktijk is het belangrijk om te beseffen dat het creëren van de juiste omstandigheden om abstinent te blijven anders kan zijn dan het voorkomen van factoren die terugval veroorzaken.